Afgelopen vrijdag zijn de voorstellen van verlofkalender ingediend op de ondernemingsraad.
In grote lijnen verschillen de kalenders niet van elkaar.
Enkel de collectieve verlofperiode in de zomer is dit wel.
Graag hadden we van zoveel mogelijk mensen geweten of je akkoord of niet akkoord ben om het collectief verlof in de zomer met 1 week op de schuiven.
Dit betekent dat het verlof is van 21 juli 2017 tot 6 augustus.
De 3e week verlof voor of aansluitend nemen kan nog steeds. Neem je een week na het collectief verlof betekent dit dat je thuis bent van vrijdag 21 juli tot woensdag 16 augustus.
Uiteraard kan je de week voor het collectief verlof ook inplannen indien je dit beter vindt.
Onze ploeg voor 12 mei! Stem 2 met Anja Bervoets, Loes Bleyweert, Nicole Heelen, Marleen Peels, Antonio Zumbe, Wendy Fransen, Jani Kerpetzidis, Hilde Schraepen, Marleen Driesmans, Sonia Daniëls, Danny Utens, Ronny Follon en Sven Hemelaers
Het is 2016, en de economische motor sputtert in de metaal. The sky is NOT the limit!
In 2005, ten tijde van hoogconjunctuur, kon het niet op. China was ‘the place to be’, want een jaarlijkse groei tussen de 10 en 15 % is spek voor de bek van economisten en multinationals. Staalfabrieken schoten als paddenstoelen uit de grond en grondstoffen leken onuitputtelijk.
Als ABVV-fractie gaven we toen al aan in de ondernemingsraad dat deze luchtbel ooit uit elkaar zou spatten en dat dit zware gevolgen zou hebben voor de rest van de wereld.
De toenmalige voorzitter van de ondernemingsraad pareerde onmiddellijk en zei dat al het staal dat in China gemaakt wordt, voor de immense Chinese markt was en men nooit of te nimmer rollen staal op schip zou zetten om te exporteren naar andere continenten. Vandaag is de realiteit dat er jaarlijks 100 miljoen ton staal aan overcapaciteit is. De Europese en Amerikaanse markten worden overspoeld met goedkoop Chinees staal waar diezelfde markten krimpen als sneeuw voor de zon.
Als de staalindustrie wordt afgeremd betekent dit ook dat er minder moet gemeten worden met onze sensoren. De gevolgen hiervan manifesteren zich al onmiddellijk in het begin van dit jaar: sterke daling van de omzet, bijsturing van budgetten en ... economische werkloosheid.
Wanneer het goed gaat, vraagt een werkgever veel van zijn werknemers. Flexibiliteit, overuren, interim, kortom alle mogelijke middelen worden ingezet om de orders tijdig klaar te hebben en te versturen naar de klant.
Maar als het slechtere tijden zijn, vinden wij dat diezelfde werkgever er ook moet zijn om zijn werknemers niet in de steek te laten. In tijden van crisis willen werknemers ook voelen dat men in hen gelooft en dat men niet, zoals dat dikwijls gezegd wordt, maar een nummer op de payroll is.
Vanuit die gedachten hebben we de afgelopen maanden onderhandeld om een sterk en stabiel akkoord af te sluiten tot 2020.
Een cao waarin er afspraken zijn gemaakt rond tewerkstelling en flexibiliteit maar ook met werkzekerheid tot 2020 met financiële sanctieclausule als de cao niet wordt nageleefd. We vonden het belangrijk dat onze arbeiders in tijden van crisis ook niet in de steek worden gelaten en onderhandelden ook over een sterke toeslag bovenop de werkloosheidsuitkering, betaald door de werkgever. Wanneer het goed gaat met het bedrijf mag onze werkgever rekenen op zijn werknemers, maar als het minder goed gaat moet andersom net hetzelfde gebeuren.
Een sterk akkoord in moeilijke tijden brengt rust en stabiliteit in de fabriek.
Op naar de verkiezingen in mei, met STERKE KRACHTEN VOORUIT!
